Fazıl Hüsnü Dağlarca (1914–2008) – turco/ita

Fazıl Hüsnü Dağlarca (1914 – 2008)

 
 
Sessizdi yeryüzü
Yeryüzünde biricik Akdeniz vardı
Akdenizde
Yalnız ikimiz.
 
Beni seviyor musun dedim,
Yumdu gözlerini uzaklığa,
Tam sorulacak an, diye gülümsedi,
Tam sorulacak yer.

 
 
*

 
 
Havaya da yalıma da ağaca da benzer ama
En çok suya benzer
Sevgimiz.
 
Morluğun acısı var sonu yok
Karışır yaşamımıza
Kendiliğinden.
 
Herkes ölünce toprak olurmuş
Hayır hayır
Bizim su olacağımız besbelli.

 
 
*

 
 
Duymuştun
Bu türküyü
Çok eskiden de.
 
Bu türküyle anılarsın yelden
Yeşilden
Kadırgaların dibindeki sessiz yosunları.
 
Bu Akdeniz dalgalarında bu türküde sen
Varsın ışıl ışıl
Ve yoksun biraz.
 
 
 
 
 
 
Il mondo era senza voci
e sul mondo solo il Mediterraneo
e sul Mediterraneo
solo noi due.
 
E ho chiesto mi ami,
lei ha risposto chiudendo gli occhi sulla lontananza,
è il momento perfetto per chiederlo, sorrise
è il posto perfetto.
 
 
*

 
 
Ed è cielo e fiamma e alberi
ma soprattutto
è sicuramente acqua
questo nostro amore.
 
L’azzurro è ansia senza fine
e si scioglie nella vita
inarrestabile.
 
Si dice che alla morte si diventa terra
no, noi no
noi ci faremo acqua.
 
 
*

 
 
L’hai sentita già
questa canzone
tanto tempo fa.
 
La canzone rinverdisce
nel vento
le alghe silenziose
sotto i galeoni.
 
Nelle onde del Mediterraneo e in questa canzone
tu
ci sei e splendi
e non ci sei.
 
 
Traduzione di Sandro Pecchiari